Konkurs 2012

Autorzy zwycięskiego projektu zaproponowali pokryty aluminiowymi płytami elewacyjnymi obiekt, którego forma i kształt zapewnia również przestrzeń dla oczekujących na przystanku tramwajowym. Pozwala to m.in. na uporządkowanie tego fragmentu węzła komunikacyjnego i eliminację wiaty.

Według jury architektura budynku jest elegancka, utrzymana w dobrych proporcjach, wyrastając niejako z chodnika, pozostaje w dialogu z otoczeniem. W projekcie zastosowano ekologiczne rozwiązanie wykorzystujące zasoby przyrody (woda szara”) oraz energooszczędne oświetlenie LED. Zaprojektowany z taką starannością obiekt ma szansę na realizację w tym miejscu.

Wyróżnienie I stopnia przyznano ze dosłowność zastosowania charakterystycznych materiałów wskazujących kierunki: Stare Miasto – cegła, Nowa huta – stal. Znaków definiujących historyczny i współczesny Kraków. Nagrodzona została również oszczędna, dyskretna, minimalistyczna stylistyka architektury wynikająca z funkcji obiektu oraz czytelne rozplanowanie wnętrz.

Zlokalizowana na tle zielonej skarpy toaleta przyjmuje, jako wiodące dla architektonicznej konwencji, zielone ściany, Wtapiają się one w tło, dyskretnie sygnalizując funkcjonalność obiektu napisem. Architektoniczny obraz budynku ujawnia się przeszkoloną ścianą prasowego saloniku, której kontynuacją jest również przeszkolony gzyms, zacierający dominującą skalę obiektu. Powściągliwy język architektonicznej wypowiedzi, w której zielone ściany stanowią jego cechę charakterystyczną, jest oryginalną próbą wpisania architektury tego obiektu również poprzez zmienne barwy zieleni w zmieniających się porach roku.

Brak zdefiniowanego „technicznego” sposobu zazielenienia ścian jest słabością pracy, podobnie jak detal funkcjonalny. W zespole pomieszczeń przedsionków, słabością pracy jest również brak ustosunkowania się do sąsiedztwa przystanku tramwajowego.

Obiekt wtapia się strukturalnie w zbocze skarpy. Korzystnie inspiruje się materiałem reliktów zachowanych pozostałości murów fortu. Jest jednocześnie formą przestrzenną i lekką w wyrazie dzięki dużym przeszkleniom strefy wejścia i odsłoniętej poczekalni z kioskiem (…)

Zaproponowano rozwiązanie ekologiczne: panele słoneczne na dachu (niewidoczne od strony przystanku) oraz zbiornik dla odzysku deszczówki.

Słabą stroną jest brak odniesienia do strefy przystanku komunikacji publicznej.

Wyróżnienie przyznano za interesujące i śmiałe rozwiązanie skarpy, wkomponowanie w nią toalety oraz punktu usługowego. Umiejętne uporządkowanie przestrzeni publicznej i włączenie do przestawionej formy funkcji wiaty przystankowej.

Wprowadzenie krakowskiego motywu panoramy miasta do wnętrza nie jest właściwą propozycją.

Praca wyróżniona za umiejętne uzupełnienie funkcji toalety o przestrzeń przystanku i o mebel miejski w formie ławki, która zintegrowana jest z daszkiem nad całością obiektu, co w zestawieniu z lekką przeszkoloną bryłą toalety i kiosku tworzy czytelny znak.

Mankamentem pracy są drobne usterki funkcjonalne i brak ograniczeń widoczności niektórych fragmentów wnętrza.