Konkurs 2018

Grand Prix przyznano pracy za zdecydowany gest architektoniczny, który swoją siłą porządkuje i organizuje przestrzeń na styku z zabytkowym otoczeniem. Stworzenie alternatywnego przejścia, wzbogacającego sposób postrzegania otoczenia o nową perspektywę oraz wykreowanie czytelnych ram do aranżacji różnych aktywności miejskich, zdają się być głównymi zamysłami konsekwentnie przeprowadzonej koncepcji. Czytelnie i atrakcyjnie została rozwiązana funkcja podstawowa. Zaproponowana funkcja uzupełniająca, ściśle związana z miejscem, służyć może promocji miasta oraz obserwacji jego rozwoju na permanentnie uzupełnionej makiecie. Może to odbywać się w połączeniu z funkcją gastronomiczną, w atrakcyjny sposób integrując mieszkańców.

Jury zwraca uwagę na rozwinięcie zaznaczonego jedynie schematycznie systemu otwierania ścian kurtynowych i uzupełnienie koncepcji o elementy małej architektury.

Poddaje się pod rozwagę poszerzenie obiektu w celu zwiększenia możliwości jego wykorzystywania.

Zaplanowanie obiektu w formie neutralnego tła dla średniowiecznych reliktów dowodzi wrażliwości autorki, co postanowiono wyróżnić za „Debiut Roku” nagrodą w postaci praktyki w biurze projektowym Kuryłowicz & Associates

Jury doceniło walory architektoniczne pracy, która swoją formą i zastosowanymi materiałami (corten) umiejętnie wyeksponowała historyczny przebieg murów obronnych miasta. Rozwiązania materiałowe są spójne zarówno na elewacji jak i we wnętrzu budynku. Ciekawie wkomponowana w otoczenie bryła budynku prezentuje interesujące rozwiązania, zachęcające do eksplorowania przestrzeni. Zaproponowane funkcje spełniają założenia konkursowe, jednak zbyt duża ilość pomieszczeń i stopień skomplikowania ich rozmieszczenia budzi obawy o czytelność zaproponowanego rozwiązania. Jury rekomenduje również weryfikację dobranych urządzeń sanitarnych, które są nieadekwatne do projektowanego przeznaczenia.

Praca wpisuje się w kompozycyjny i historyczny kontekst otoczenia poprzez liniowy charakter rozwiązania popartego wzmocnieniem obecności reliktu ceglanego muru oraz dzięki zastosowaniu ceglanej ostrogi – muru oporowego dla amfiteatralnie zaaranżowanych parkowych tarasów, wspinających się na zielony dach. Część toaletowo- sanitarna jest oddzielona od pawilonu gastronomicznego z tarasem przykrytym ażurowym rusztem, który wsunięty pod zielony dach zamkniętej kubatury kawiarni wychodzi w przestrzeń bulwaru. Dach ten może służyć jako osłona dla okazjonalnych jarmarków, wystaw, dodatkowych miejsc rekreacyjnych. Rozwiązanie – interesujące i kameralne, nie jest jednak całościowo opanowane stylistycznie, co powoduje wrażenie pewnej przypadkowości zestawienia tak poszczególnych brył jak i ich elewacji.

Praca uzyskała również wyróżnienie za zaproponowane szczegółowe rozwiązania w zakresie projektowani uniwersalnego, inaczej : projektowania dla wszystkich. Przestronne kabiny toaletowe, adresowane dla wszystkich użytkowników są funkcjonalnie wzbogacone o przewijaki – dla mam i dla ojców, tablice do rysowania dla starszych dzieci, ewentualnie asystujących przy pielęgnacji młodszego rodzeństwa.

Jury doceniło poprawność przyjętych rozwiązań, zarówno w odniesieniu do proponowanych nowych funkcji w programie użytkowym, jak i zastosowanych rozwiązań architektonicznych. Prosta konstrukcja budynku, opartego na konstrukcji ramy, dzięki zastosowaniu licznych przeszkleń i zaprojektowaniu kawiarni letniej, stanowiącej naturalną kontynuację układu pomieszczeń, nie dominuje nad zabytkową substancją zachowaną w bezpośrednim sąsiedztwie oraz pozwala na otwarcie wnętrza pawilonu na bulwary nadrzeczne.
Pomimo niewielkiej kubatury obiektu, projektantce udało się wygospodarować znaczną powierzchnię restauracyjną, przy jednoczesnym zachowaniu czytelnego i funkcjonalnego układu pomieszczeń toalety i zaplecza technicznego.
Jednocześnie należy zauważyć, że zaproponowana koncepcja nie wykorzystuje w pełni sąsiedztwa zabytkowego muru miejskiego.

Projekt toalety wolnostojącej nad Słupią, dzięki swojej linearnej formie i bordowo-ceglastej kolorystyce dobrze wpisuje się zarówno w krajobraz samego bulwaru jak i w kontekst pozostałości muru obronnego. Z murem tym jednocześnie tworzy spójną kompozycję i subtelnie go eksponuje. Koncepcja toalety uwzględnia potrzeby różnych grup użytkowników: dorosłych, dzieci, osób z niepełnosprawnością, co znajduje swoje odzwierciedlenie zarówno w dobrze zaplanowanej funkcji części sanitarnej obiektu, jak i zaproponowanych przez autorów funkcji dodatkowych pawilonu, jak klubokawiarnia czy duża piaskownica, nawiązująca do niewielkich miejskich plaż. Ważnym elementem koncepcji są także schodkowe ścięcia służące do siedzenia i odpoczynku. Całość domykają interesujące rozwiązania elewacyjne z użyciem m. in. wpuszczającej światło blachy perforowanej. Istotnym ograniczeniem koncepcji jest brak niezależnego od klubokawiarni dostępu do samych toalet. Jury zwraca także uwagę na trudności we właściwym utrzymaniu zaproponowanego rozwiązania plażowego w tym miejscu.

Sąd Konkursowy przyznał  wyróżnienie trzeciego stopnia dla pracy nr 13 za spójne i konsekwentne wpisanie  w panoramę rzeki Słupi. Użyta  forma drewnianych tarcz ukształtowana z   pionowych  bali nawiązuje  dobrze  do pozostałości muru obronnego jak i do drugoplanowego rytmu bloków mieszkalnych. Na uwagę zasługuje funkcjonalność projektu toalety oraz konsekwentne zastosowanie  drewna we wnętrzach, stanowiącego podstawę  założenia całej kompozycji. Dodatkowym atutem tej pracy jest lokalizacja funkcji gastronomii, która jest  otwarta zarówno na rzekę jak i na ulicę Kowalską.

Natomiast minusem projektu jest  pominięcie przez autora istotnych  elementów takich  jak: mała architektura, miejski punkt informacyjny czy miejsce na odpady

Projekt, dzięki zastosowaniu licznych elementów nawiązujących do naturalnego charakteru bulwarów, takich jak: łąki kwietne, ogród na dachu, czy domki dla owadów, wyraźnie wpisuje się w ideę połączenia nadrzecznym ciągiem spacerowym terenu Lasku Północnego z Laskiem Południowym. Realizuje tym samym ideę Klinów Zieleni, rozchodzących się promieniście od centrum miasta do kompleksów przyrodniczych położonych na jego obrzeżach.
Na uznanie zasługuje pomysł na wykorzystanie zbieranych wód opadowych do zasilenia systemów nawodnienia łąk kwietnych i zbiornika wodnego, zlokalizowanego od strony ul. Kowalskiej, dzięki czemu z jednej strony wzrasta atrakcyjność zagospodarowania terenu Bulwarów, z drugiej podkreślona zostaje w tej przestrzeni rola wody i jej życiodajnego charakteru.
Na uwagę zasługuje także sposób wkomponowania obiektu o pokaźnej kubaturze w istniejący układ zieleni wysokiej. Dzięki zastosowaniu płynnej linii zabudowy zdołano zachować istniejące na tym terenie kilkudziesięcioletnie drzewa. Należy jednocześnie wskazać, że projekt nie odnosi się właściwie do historycznego kontekstu, ponieważ nie koresponduje z fragmentem średniowiecznego muru miejskiego i nie wykorzystuje jego potencjału.

Materiały do pobrania 2018